Galop

Galop jest chodem trzytaktowym konia  (ogólnie -koniowatych), jeden "skok" nazywa się z francuskiego foule. Po każdej foule konia następuje faza zawieszenia. W zależności od tego, która para kończyn wysuwa się bardziej do przodu, rozróżniamy galop z prawej lub lewej nogi. Zwykle koń galopuje na nogę odpowiadającą kierunkowi ruchu (wewnętrzna para nóg wysuwa się do przodu). Jeżeli wysuwająca się do przodu para kończyn jest parą zewnętrzną, koń porusza się kontrgalopem.

Rozróżniamy następujące tempa galopu:

Galop roboczy

Jest to galop w naturalnym rytmie konia; równomierny i rytmiczny; stosowany w dyscyplinie ujeżdżenia podczas wykonywania większości figur na czworoboku np. wolty i ciągi.

Galop pośredni

Zmusza konia do wzmożonej pracy grzbietem oraz zwiększenia stopnia uginania i prostowania tylnych kończyn. Tempo równomierne wynosi 340-350 m/min.

Galop zebrany

Zwolniony do minimum. Dzięki maksymalnemu podstawieniu zadu środek ciężkości przesuwa się do tyłu. Szyja jest wygięta, wysoko podniesiona, czoło pionowo. Galop zebrany wymaga od konia gibkości i dobrego wytrenowania. Chód ten bardzo obciąża stawy skokowe, nie należy go więc nadużywać. W ujeżdżeniu na czworoboku stosowany przy wykonywaniu np. półpiruetów i piruetów.

Galop wyciągnięty

Koń wydłuża nogi na tyle, na ile pozwala mu budowa jego ciała. Ruchy są bardziej wyciągnięte niż w galopie pośrednim. Tempo wynosi około 33 km/godz.

Konie z Morskiego Oka

                          UWAGA!!!

Jeżeli ktoś jedzie na Morskie Oko      musi wiedzieć jedno.

Na Morskim Oku konie traktowane są jak śmieci. Hodowane są tylko po to,  by ciągnęły zaprzęgi. Głodują, padają. Po przeczytaniu tego postu chyba powstrzymacie się od przejazdów na Morskim Oku

Walijski Kuc Górski

To mały kuc o zgrabnej, suchej głowie z szerokim czołem. Duże oczy, uszy małe. Silne, muskularne ciało. Wszystkie rodzaje maści podstawowych, często siwa.

Wysokość: 110 - 122 cm w kłę

Walijski kuc górski żył w Walii ponad 1000 lat dzięki dużej odporności i małym wymaganiom. Inne zalety tego kuca to łagodny charakter i typowy, energiczny i efektowny ruch . Czyni to z kuca walijskiego wierzchowca dla małych dzieci. Błędem byłoby jednak traktowanie go jak zabawkę. Również te kuce wymagają solidnego wychowania i wyszkolenia.

Wysokość: do 134 cm w kłębie
Umaszczenie: każde z wyjątkiem srokatego
Pochodzenie: Walia

Rasa wywodząca się od górskiego kuca walijskiego. Niegdyś używane przez pasterzy kuce są obecnie ulubionymi wierzchowcami dzieci. Są inteligentne i dzielne, dlatego ze wszystkich ras walijskich właśnie ta jest najbardziej popularna.

Koń czystej krwi arabskiej

Koń czystej krwi arabskiej należy do ras gorącokrwistych są końmi szlachetnymi.Wszystkie Araby są bardzo wytrzymałe.

Budowa:
Mają charakterystyczną budowę ma 16 par żeber, 5 kręgów lędźwiowych i 16 kręgów ogonowych. Dzięki temu jego grzbiet jest krótki i lekko wklęsły, zad prosty, ogon wysoko osadzony. Jego sylwetkę można wpisać w kwadrat. Mała, sucha głowa często o profilu szczupaczym , między oczami widnieje trójkątna wypukłość, chrapy  szerokie .Ma długą łabędzią szyję . Kończyny długie, szczupłe. Nogi są silne, a jednocześnie delikatne, bez szczotek.Dopuszczalna wysokość w kłębie wynosi 144-152 cm, ale  mogą być tez mniejsze.Są inteligentne, wrażliwe, przywiązane do człowieka.Występują wszystkie maści podstawowe. Najczęściej siwe, gniade i kasztanowate, bardzo rzadko kare.Wyróżnia się kilka typów konia arabskiego,ale  trzy są najbardziej znane:

Kuhailan

'

Saklavi

• Kuhailan – typ najsilniejszy, kiedyś używany jako koń bojowy lub użytkowy – gniady lub skarogniady, z mocną szyją, głowa stosunkowo duża i często bez wklęsłego profilu
• 
  

• Saklavi – to koń o wyglądzie najbliższym przypominającym wygląd powszechnego araba. Sylwetka szczupła, budowa lekka, głowa o charakterystycznej wklęsłości i wielkich dziurkach nosa. Maść często siwa, choć bywają i inne.Jest używany do pokazów.Koń  o wielkiej dzielności i wytrzymałości ,jest  od kuhailana drobniejszy, czasem niższy i słabszy

Koń Perszeron

Dalej

Prev

Budowa

Umaszczenie najczęściej siwe bądź kare, wysokość 160 – 170cm, ciężar 650-1000 kg .Cechuje się ogromną siłą uciągu, odpornością i wszechstronnością użytkowania. Pomimo ciężkiej budowy perszeron posiada stosunkowo długą szyję i kształtną głowę, kopyta o twardym rogu, z niewielkimi szczotkami pęcinowymi.

Charakter

 Perszeron to koń łagodny,posłuszny ,ma ognisty temperament.

Użytkowanie

Perszeron to silny koń pociągowy, nadający się do każdej pracy

Koń Shire

Pochodzenie

Wielka Brytania

Umaszczenie

Najczęściej kare, gniade i siwe lecz zdarzają się rzadko , skarogniade.

Budowa

Są silnie umięśnione, wysoko nożne. Cechami charakterystycznymi tej rasy są ponad to obfite, jedwabiste szczotki z reguły są białe, zaczynające się już od stawu skokowego, krótki, gęsty ogon oraz gęsta grzywa. Jego wysokość w kłębie może wynosić nawet 170-180 cm , koń ten ważyć może ponad 1200 kg

Charakter

Uległy, cierpliwy, spokojny

Użytkowanie

 Pociągowe,a także do ciężkich prac polowych, sam potrafi pociągnąć ciężar przekraczając 5 ton

Koń Fiński

Koń fiński

Jest to koń rasy zimnokrwistej.Wysokość około 155-160 cm.Jest to muskularny koń.

Budowa i wygląd:

Ma masywną głowę ,szyje krótką ,masywną.Krótki  kłąb przechodzi w długi grzbiet.Zad mocny, dobrze umięśniony.Kończyny solidne, z krótkimi pęcinami i małymi szczotkami pęcinowymi ,duże kopyta.Najczęściej występuje umaszczenie kasztanowate z jasną grzywą i ogonem, rzadko gniade i kare.

Używany jest często do prac polowych.Jest odporny .